Bozkırkurdu — Hermann Hesse

Bozkırkurdu, içinde bulunduğu çağın insanına, içlerinden sıyrılıp geldiği burjuvaya yabancı; yarı kurt yarı insan düalist kişiliğinin farkında ve yaşam (ya da ölüm) çırpınışını bu farkındalıkla veren Harry Haller’ın romanı.

Hermann Hesse deneysel bir kurguyla Harry’i bize hem birinci kişi hem üçüncü kişi hem de ilahi bakış açısıyla tanıtıyor. çoklu ve çelişkili kişiliğini farklı gözlerden izletip bizi bozkırkurdunun kişilik dünyasının içine alıyor. İçinde bulunduğumuz yer hem tüm gerçekliğiyle bu dünyadan hem de “zavallı bir ruh hastasının fantazyalı sanrıları.”

Hesse otobiyografik özellikler gösteren romanında bir süre mektup arkadaşlığı yaptığı Carl Gustav Jung’un fikirlerine yer veriyor. Jung’un anima ve animus’u kitapta Harry’nin yansıma kişileri olarak karşımıza çıkarken bireyselleşme ve persona kavramlarının da işlenmiş olduğunu görüyoruz. bu bağlamda romana başlamadan Jung’a göz atmak iyi bir ön hazırlık olabilir.

kitabın bütününe hâkim olan uzun paragraflar ve ilk kısımlarında görülen karamsarlık yorucu görünse de düşünce dünyanıza kattıkları ve verdiği okuma zevkinin bunlara fazlaca değdiğini düşünüyorum. okurken karakterle bütünleştiğiniz, çatıştığınız ve Harry Haller aracılığıyla yazarla tartıştığınız çok yer olacak.

Hesse, Siddhartha romanında da yer verdiği doğu felsefesiyle ilgili görüşlerini, burjuvazi eleştirisini ve psikolojik teorileri müthiş hayal gücü ve anlatım yeteneğiyle birleştirip okuyucusuna adeta “sihirli bir tiyatro” sunuyor. oyuncular arasında Mozart’ın dahi bulunduğu tiyatro seyircilerini bekliyor. fakat unutmayın: herkes giremez. yalnızca kaçıklar için!

yazan: Dilara Yaşar